تتساقط الاوراق في الخريف لكنها تخضر في الربيع
وتتفرق عقارب الساعة لكنها تعود وتتلتقي
وتقرع الشمس اجراس المغيب وتعود وتشرق في الصباح
لكن الايام والسنون التي تمضي لا تعود.....
اتمنى ان تخضر ايامك وتشرق شمسك وتنسج لنا من خيوطها روائع تمتعنا بقراءتها
تتساقط الاوراق في الخريف لكنها تخضر في الربيع
وتتفرق عقارب الساعة لكنها تعود وتتلتقي
وتقرع الشمس اجراس المغيب وتعود وتشرق في الصباح
لكن الايام والسنون التي تمضي لا تعود.....
اتمنى ان تخضر ايامك وتشرق شمسك وتنسج لنا من خيوطها روائع تمتعنا بقراءتها
وجهة نظر مشرقة مثالية .. لكنك ما قرأت ما خلف السطور ..
أشكر مرورك أخت نور
اجبرتني ان اكرر قراءة النص
لكن أتعلم ان جمال النص غالبا يكمن في تفسيره فأحيانا يطبق القاريء النص على نفسه ويفسره
حتى لو لم اتعمق في المفهوم فقد استمعت سلمت يداك
اجبرتني ان اكرر قراءة النص
لكن أتعلم ان جمال النص غالبا يكمن في تفسيره فأحيانا يطبق القاريء النص على نفسه ويفسره
حتى لو لم اتعمق في المفهوم فقد استمعت سلمت يداك
صدقت أخت نور .. ولكن ربما لم تستهوني المثالية في نصك .. فقد أرهقتني المثالية
صمت البشر .. تعلمت أن لا أعزف أشجاني على قبور النساء .. فهجر المقابر أهون من دموع الليل تنساب .. لو عزفتها على شرفات الأحياء منهن فغدرهن أرحم من مقابرهن
كنت سأرد على ما كتبت لكني سأرد على ردك اولا
حقا ؟
مقابر النساء
عفوا اخي انس
عفوا امير الحكايا ..حكايتك لا تروق لي هذه المرة
انتم الرجال ليس لديكم الا القسوة
عواطفكم باردة ..وهجرانكم موت تجرعونه للآخر باسمين
حقا ؟ انها لقمة القسوة ...
عذرا
هل تظن ان الرجولة في تعذيب قلب الانثى العاشقة ؟
سحقا اذا لكل جميل في الحياة
كنت سأرد على ما كتبت لكني سأرد على ردك اولا حقا ؟ مقابر النساء عفوا اخي انس عفوا امير الحكايا ..حكايتك لا تروق لي هذه المرة انتم الرجال ليس لديكم الا القسوة عواطفكم باردة ..وهجرانكم موت تجرعونه للآخر باسمين حقا ؟ انها لقمة القسوة ... عذرا هل تظن ان الرجولة في تعذيب قلب الانثى العاشقة ؟ سحقا اذا لكل جميل في الحياة
عفوا يا رفيقة الأفكار .. عليك الآن الاعتراف بالفشل بقراءة ما خلف السطور .. فما اعتدت العزف بناي تتحشرج أشجانه باكية على قبر يسكنه ناسٍ أو خائن
عفوا يا رفيقة الأفكار .. عليك الآن الاعتراف بالفشل بقراءة ما خلف السطور .. فما اعتدت العزف بناي تتحشرج أشجانه باكية على قبر يسكنه ناسٍ أو خائن
=COLOR="Blue"]عفوا يا امير الحكايا ...لقد مات ذكائي الادبي كما قد قضى قبله ذكائي العاطفي متاثرا بجراحه التي اهداه اياها القدر بملامس ملائكية ...وانت تعلم ما معنى ان يكون جرحك بتلك الايدي ...فالتبسم وحده تغرقه الدموع كاف
عفوا امير الحكايا ..فلا طاقة لي سوى على رسم السواد بليل حالك فهل لك ان تقرأه ؟
مروري هذا لا مرور فلا تعتبر به
دمتم بعز[/COLOR]
(1) بمحض الصدفة ومن وحيها اجتمعا على المبدأ واستبقا أبوابها كل يحاول الاجتماع بالآخر يسترقون من الزمن دقائقه وما فرقتهما سوى المنية عابثة بأوراق خريف العمر لتسقط آخر ورقة فبدأت من هنا الحكاية كما انتهت ,,,
(2) اختلفت الأماكن واجتمعت عقارب الساعة على أن لا تفترقا إلا وقد قضى من عمره الآخر ساعة .. وأجمع الجميع على شمس المغيب بأن تُغيب أجمل لحظات العمر عن المفارِق للمفارَق .. وقضي الأمر الذي فيه يستفتون .. فما تلك المراسم التي كان يعيشها بصمت دون إيقاع إلا لوحة معقدة استحال على الجميع قراءة رمزيتها ,,,
(3) شجرة من السنديان تعبث ريح كانون بوريقاتها ... عجوز يعزف على شبابته ألحانا من الدهر ممزقا فراغه مغذيا جسده المنهك برائحة كنزته المغزولة بألوان فقدت بريقها بإعلان الرحيل ... وتقرع الشمس أجراس المغيب ... يغادر تلته إلى مملكة فقدت ملكتها فيأوي إلى فراشه منتظرا لحظة اللقاء ,,,
(4) وتمضي الأيام والسنون .. الجسد جسد عجوز والروح روح مسافر والقلب قلب مغادر .. والعمر صفحة تنتظر نقطة نهاية السطر ليغلق الكتاب على نهاية حكاية تبدأ من حيث تنتهي ,,,
بدون مجاملة احب ان أقرأ دائما ما يخط قلمك يا امير الحكايا
لكل عنوان حكاية وأنت يا انس ترسم خطوة البداية ،، و بالإبداع تلونها .. وبالأدب
تصقلها .. وقلمك الماسي ينزف اجمل القصص وروائع الرواية
تقبل هذه المشاركة الهشة مني اخي الكريم انس
دفعتني الصدفة وقتلني الوقت للتفسير مافي داعي...
طعم الفرحة سطر عشقته والثاني إنطوى بالتياعي...
لرؤياك يا ملاكي نفذ مني الوقت بلمح البصر وفاق إندفاعي...
الاقدار يا روحي اقوى من ثواني الوقت والسعي والمساعي...
اشرقت فيك شمس المنى وغيابك عني بالمنية شطرني وانسدل شراعي..
لوحة عمري من بعدك سطرين الاول فقدته برحيلك والثاني مضى بضياعي...
مضى من عمري سنين وتاه قدر العناوين وألوان الصمت غيرت إيقاعي...
عنوان نهاية الحكاية عنواني وبداية نهاية وجداني ..
حكاية قلبي وروحي ونفس أخر الحاني بلقائك منيتي وللموت انصياعي
=COLOR="Blue"]عفوا يا امير الحكايا ...لقد مات ذكائي الادبي كما قد قضى قبله ذكائي العاطفي متاثرا بجراحه التي اهداه اياها القدر بملامس ملائكية ...وانت تعلم ما معنى ان يكون جرحك بتلك الايدي ...فالتبسم وحده تغرقه الدموع كاف عفوا امير الحكايا ..فلا طاقة لي سوى على رسم السواد بليل حالك فهل لك ان تقرأه ؟ مروري هذا لا مرور فلا تعتبر به دمتم بعز
سأحاول يا رفيقة الأفكار غض الطرف عن هذه المشاركة لإشعار آخر .. أثق بأفكارك الملائكية فالفكر الملائكي إن مات تخلد ذكراه .. مع يقيني بأن فكرك لم يمت[/COLOR]
بدون مجاملة احب ان أقرأ دائما ما يخط قلمك يا امير الحكايا
لكل عنوان حكاية وأنت يا انس ترسم خطوة البداية ،، و بالإبداع تلونها .. وبالأدب
تصقلها .. وقلمك الماسي ينزف اجمل القصص وروائع الرواية
تقبل هذه المشاركة الهشة مني اخي الكريم انس
دفعتني الصدفة وقتلني الوقت للتفسير مافي داعي...
طعم الفرحة سطر عشقته والثاني إنطوى بالتياعي...
لرؤياك يا ملاكي نفذ مني الوقت بلمح البصر وفاق إندفاعي...
الاقدار يا روحي اقوى من ثواني الوقت والسعي والمساعي...
اشرقت فيك شمس المنى وغيابك عني بالمنية شطرني وانسدل شراعي..
لوحة عمري من بعدك سطرين الاول فقدته برحيلك والثاني مضى بضياعي...
مضى من عمري سنين وتاه قدر العناوين وألوان الصمت غيرت إيقاعي...
عنوان نهاية الحكاية عنواني وبداية نهاية وجداني ..
حكاية قلبي وروحي ونفس أخر الحاني بلقائك منيتي وللموت انصياعي
هنا البداية والسطر الاخير في الرواية
إبداع متواصل يا امير الحكايا
دمت في حفظ الله ورعايته
وبكل مصداقية وبدون مجاملة أخي أوسكار .. أشعر بالراحة ما بين سطورك يزينها إحساسك المرهف .. راق لي ما كتبت ولعلي استنشقت بها عبيرا أخجل وصفه لضعفي بالتعبير عنه
(1)
بمحض الصدفة ومن وحيها اجتمعا على المبدأ واستبقا أبوابها كل يحاول الاجتماع بالآخر يسترقون من الزمن دقائقه وما فرقتهما سوى المنية عابثة بأوراق خريف العمر لتسقط آخر ورقة فبدأت من هنا الحكاية كما انتهت ,,,
بمحض الصدفة اجتمعا على المبدأ ..استرقا الدقائق قبل اني يأتي الموت ليهدم احلامهما ..ولما لم يأت ارتأى ان يهدم الحلم بيديه ...لئلا يؤذيها غيره
(2)
اختلفت الأماكن واجتمعت عقارب الساعة على أن لا تفترقا إلا وقد قضى من عمره الآخر ساعة .. وأجمع الجميع على شمس المغيب بأن تُغيب أجمل لحظات العمر عن المفارِق للمفارَق .. وقضي الأمر الذي فيه يستفتون .. فما تلك المراسم التي كان يعيشها بصمت دون إيقاع إلا لوحة معقدة استحال على الجميع قراءة رمزيتها ,,,
نلك المراسيم التي لا تزال تمارس طقوسها وفي قمة الصراخ لا يسمعها الآخر المتلبس بالصمت ...و لربما ظن الناظرون باعين لا ترى انها فقدت عقلها وما فقدت سوى قلبها ...
(3)
شجرة من السنديان تعبث ريح كانون بوريقاتها ... عجوز يعزف على شبابته ألحانا من الدهر ممزقا فراغه مغذيا جسده المنهك برائحة كنزته المغزولة بألوان فقدت بريقها بإعلان الرحيل ... وتقرع الشمس أجراس المغيب ... يغادر تلته إلى مملكة فقدت ملكتها فيأوي إلى فراشه منتظرا لحظة اللقاء ,,,
حين تقرع الشمس اجراس المغيب تقرع الروح اجراس النحيب ...ويتزاوج كيانا الحزن ليشكلا سمفونية الحب الاسطوري الخالد
تمتد يد الغدر لتقتلع سنديان الروح فلا تصيب الا بعض وريقات ...وتموت اختناقا الروح بطعنة الغدر تلك
(4)
وتمضي الأيام والسنون .. الجسد جسد عجوز والروح روح مسافر والقلب قلب مغادر .. والعمر صفحة تنتظر نقطة نهاية السطر ليغلق الكتاب على نهاية حكاية تبدأ من حيث تنتهي ,,,
الروح تسافر الى حيث سافروا ..ويهرم العمر على وقع ضحكاتهم
يموت الفرح ولا تحيا سوى بقايا لك الهيكل المسمى جسدا ...
امير الحكايا
اتشرب في حكاياك الابداع ممزوجا برائحة الحب ..فهل تراني افقد شيئا من روحي ام ان في البحر سكون اقوى من عغضب الموج الهادر ؟
دمتم بعز
رحمه الله وأحسن إليه
إنا لله وإنا إليه راجعون .. بانتظار عودتك
عدت يا انس
ولكن لا اعلم باي حال عدت....
كل حروفك حلوة
بس اكثر شي حبيت
(4)
وتمضي الأيام والسنون .. الجسد جسد عجوز والروح روح مسافر والقلب قلب مغادر .. والعمر صفحة تنتظر نقطة نهاية السطر ليغلق الكتاب على نهاية حكاية تبدأ من حيث تنتهي ,,,
قد نرى من نحبهم يوما او قد لا نراهم
لكن ما زالت هذه الرائحة هي من تعطي للحياة جمالية
مع كل المها .......