استغرب العودة للعب بدون جناح ايسر صريح مثل عدوس او ابو كبير رغم ان الفريق شكله تغير عند ادخال ابو كبير وبصراحه وبدون مجامله ابو كبير افضل لاعب بالفريق مع زعترة حيث ان البدلاء كانوا متحمسين اكثر من المتواجدين في الملعب
يجب ان يكون المدرب صارم وحازم عندما يلعب الفريق يلعب بدون حماس او حافز وكان المباره انتهت ، لماذا لا يعود وحدات المتعه حتى ونحن نلعب بتسعه لاعبين الفريق قطع مسافة كبيرة في هذه المباراه ونحن نتظر المباراه على شغف فلماذا لا نستمتع ونراى لعب كره على اصول
صراحه معلق المباراه والمحللين اشبعوا الفريق نقدا لدرجه ان المحللين بعد اللقاء تحدث ان الوحدات لم يكن مقنع والحسنه الوحيده دخول احمد ابو كبير
تراجع اداء صالح راتب يستمر ما زلت لا افهم كثرة تدوير صالح للكره والاصرار على لعب كره الخمساسي يقتل المباراه ، بصراحه انا بفهم كيف لاعب بقدرش يلعب وجهه مش للمرمى ، يعني هاي جديده علي بلعبه كرة القدم
انا حقي كمشجع انا ارى متعه واهداف ولعب حتى لو فريقي بلعب خارج ارضه بصراحه اللي بحكي ان الفريق بده وقت وكله شباب هاد مش صحيح في سنه 1994 نفس ظروف الفريق هاد وكنا نمتع ونلعب ونسجل ، الفرق انه ما في حماس
اين عدوس اليس كان الاجدر نرى عدنان ليعود لمستواه الا ان عادت له لاصابه